Marianne, 41 jaar

Ik voelde mezelf overbodig en een mislukkeling

Ook voelde ik een soort van falen. Dat ik het bedrijf niet kan runnen dat ik van mijn ouders heb overgenomen, maar ook het waarom ik het niet voor elkaar krijg om af te vallen. Ik moet het van de artsen. Voor mijn hart beter maar ook voor de artrose.

Als je weet dat je dit hebt dan ga je toch “gewoon afvallen” . Iets in mij kreeg dat niet voor elkaar. En ik begon eetbuien te ontwikkelen. De ene na de ander. Ik was er misselijk van. Letterlijk en figuurlijk. Kwam kilo’s aan. Vond mezelf veel te dik en dacht ook dat iedereen dat als eerste dacht als ze mij zagen.

Was alleen maar bezig met denken aan eten en hoe zal mijn omgeving mij zien omdat het allemaal niet lukt. Niemand vind mij nog interessant, was mijn gedachte.

In mijn gedachte speelde steeds, ik heb problemen lichamelijk maar ik heb nog steeds geen kanker of ALS of zoiets dus wat zeur ik toch steeds.

Ik belandde bij het UWV, en vertelde daar heel verdrietig, want dat was ik, over mijn problemen en valkuilen. Zij vertelde mij dat er instanties zijn voor dit soort problemen. Ik dacht in eerste instantie, zo erg is het toch niet met mij?

Toch een afspraak met Changes GGZ gemaakt voor een intake. De belangrijkste keuze die ik in het proces gemaakt heb! Daar bleek al snel dat ik een eetstoornis had, Binge eating disorder of ook wel overeten.

En ja, zo erg was het met mij. Ondanks al mijn lichamelijke problemen had ik er nu nog wat bij gekregen.

Ik besluit om toch in therapie te gaan. Ook met het idee dat ik iets moet doen aan mijn problemen. Ik kan er ook in blijven hangen maar daar wordt niemand vrolijk van. En vooral ikzelf niet. En nu kan ik zeggen dat ikzelf wel de belangrijkste ben in mijn leven.

Ik ga voor een dagbehandeling van 3 dagen in de week en dat 12 weken lang. Heel intensief dus. Ik zit in een groep met anorexia, boulimia patiënten. Wat doe ik hier dacht ik serieus de eerste dag. Maar al snel blijkt dat de achtergrond en het ontstaan van deze eetstoornissen overeenkomen. De eetbuien ontstaan door het negatieve zelfbeeld en de onvrede die in mij zat, veel ontstaan al toen ik een kind was. Daar werk je dus gedurende die 12 weken aan.

Ik was er van overtuigd af te gaan vallen, ik was erg gemotiveerd ook. Maar al heel snel bleek dat dat zeker niet het geval was. Ik ging niet afvallen dat was niet het doel. Bij Changes GGZ leren ze mij om mezelf weer te gaan waarderen en van mezelf te houden en een gezonde levensstijl is dan heel belangrijk. Natuurlijk mag je dan op een verjaardag wel eens een taartje of iets anders lekkers eten.

Ik moest mezelf houden aan een eetschema wat normaal is voor de basis van een gezond normaal eetpatroon. Ook 12 weken geen alcohol. ik begrijp steeds beter waarom dat zo belangrijk is, dat gezonde eetpatroon. En zag in dat ik dus al jaren geen normaal eetpatroon had.

Nu weet ik dat deze basis zo ontzettend belangrijk is. Omdat je er jezelf veel beter door voelt. De individuele- en groepssessies hebben mij enorm geholpen om mijn chronische ziekte te accepteren. Ze hebben mij geleerd dat ik er mag zijn, dat ik mijn mening mag geven en dat ik er zeker wel toe doe. Ik heb geleerd om te herkennen in welke “modi” of gemoedstoestand ik zit en daarnaar te handelen of de juiste keuze te maken op dat moment. Zo heb ik nu snel in de gaten of mijn eetstoornis aan zet is of mijn gezonde kant. Ik kan dan veel beter inzien wat de juiste keuze is. In de groepssessie, wat heel spannend is, deel je je levensverhaal. Heel eng, iedereen weet meteen hoe je hele leven er uit heeft gezien tot nu toe. Het delen met je dierbaren of lotgenoten is het beste wat je kan doen. Ze kunnen je dan de juiste steun geven die je nodig hebt. Ook al is dat heel moeilijk. Je moet dat doen.

Ik ben gaan inzien door te delen, dat je vaak anders denkt over jezelf dan dat de mensen doen. Ik ging de gedachtes invullen voor een ander. Bijvoorbeeld: ze zullen wel denken van mij. Of ze vinden mij waarschijnlijk een kluns. Ik heb bij Changes GGZ geleerd om te onderzoeken of dat werkelijk zo is. Niet dus! Ik praatte dat mezelf aan! Alleen maar negatieve dingen die ik mezelf aan het vertellen was. Ik ben trots dat ik begonnen ben aan het herstel. Alleen dat is al een stap in de goede richting. Je keuze voor herstel. Het begin van het einde van een vervelende periode.

Mijn behandelaars zijn heel erg kundig en hebben mij enorm geholpen. Maar even apart wil ik de groep benoemen. Wat een steun heb ik gehad van jullie en jullie van mij. We hebben alles gedeeld. Ik ben trots op jullie, heel trots!

Ik schrijf dit in de hoop dat ik iemand die ook met een eetstoornis worstelt hierdoor ook de keuze gaat maken om te herstellen en de telefoon gaat pakken en het nummer intoetst van Changes GGZ. Dan heb je de 1ste goede stap gezet.

Heel hartelijk dank aan het team van Changes GGZ. En super dank je wel aan de groep.