Gameverslaving bij jongeren

De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) definieert een gameverslaving als:

“Een patroon in gamegedrag (‘digitaal gamen’ of ‘videogamen’), gekenmerkt door een gebrekkige beheersing over het gamen en het steeds vaker geven van prioriteit aan het gamen boven andere activiteiten, tot het punt dat gamen voorrang krijgt op andere interesses en dagelijkse activiteiten. Het gamegedrag duurt voort of escaleert, ondanks de negatieve consequenties die het met zich meebrengt.”

Hieronder hebben we een aantal vragen met betrekking tot gamegedrag op een rijtje gezet. Kun je 2 of meer vragen met ‘ja’ beantwoorden, dan is de kans groot dat je gameverslaafd bent.

• Kom je regelmatig slaap te kort omdat je nog tot laat aan het gamen was?
• Lieg je soms over je gamegedrag?
• Voel je je schuldig over je eigen gamegedrag of schaam je je ervoor?
• Reageer je geërgerd en/of defensief wanneer anderen suggereren dat je te vaak speelt?
• Heb je weleens ruzie met huisgenoten, partners of familieleden vanwege je gamegedrag?
• Heb je je weleens ziek gemeld zodat je kon (blijven) gamen?
• Verzin je regelmatig smoesjes om sociale activiteiten te vermijden zodat je kunt gamen?
• Heb je hobby’s of sportactiviteiten waar je voorheen veel plezier aan beleefde laten vallen zodat je meer kon gamen?
• Ben je belangrijke afspraken of deadlines vergeten doordat je aan het gamen was?
• Merk je dat je steeds meer tijd aan gamen besteedt?
• Kalmeer je jezelf door te gamen wanneer je overstuur bent?
• Wordt je soms (disproportioneel) kwaad of agressief wanneer iemand je stoort tijdens het gamen, of je spel onderbreekt?

Een dwanglus is een habituele keten van herhaalde handelingen waar de speler plezier aan beleeft, wat ervoor zorgt dat hij of zij die handelingen blijft uitvoeren. Een dwanglus wordt ontworpen zodat deze een neurochemische beloning bij de gebruiker opwekt – er komt dopamine in de hersenen vrij. Dopamine is een neurotransmitter die een belangrijke rol speelt bij het ervaren van genot, geluk en vreugde. Hoewel dopamine zelf niet verslavend is, kan het wel leiden tot verslavend gedrag; je verlangd steeds meer naar de effecten die gecreëerd worden door het vrijkomen van dopamine.

De cyclus heeft drie fases. Dat zijn:

• 1) de anticipatie op het krijgen van een beloning;
• 2) de handelingen die moeten worden uitgevoerd om die beloning te krijgen
• 3) het daadwerkelijk krijgen van de beloning.

Neurowetenschappers denken dat de hersenen de dopamine aanmaken gedurende de anticipatiefase en dat de dopamine vrijkomt bij het verkrijgen van de beloning.