Emma, 22 jaar

Een eetstoornis is als een zenuwslopende voetbalwedstrijd

Dit ziet er als volgt uit: de gezonde kant is aan de bal en beweegt zich richting het doel. Hij wordt steeds iets zekerder van zichzelf maar de eetstoornis geeft zich niet gewonnen, en geeft een harde schouderduw, de gezonde partij valt en de eetstoornis veroverd de bal.

De eetstoornis beweegt zich naar de andere kant van het veld maar de gezonde kant herstelt zich en zet de verdediging in. Wanneer de eetstoornis bijna bij het doel is en een doorslag geeft aan een beslissing, veroverd de gezonde partij de bal en speelt richting het doel. Maar de eetstoornis geeft zich niet gewonnen en zet de verdediging hard in. Beide partijen zetten alles op alles om dat beslissende doelpunt te maken. Elke keer wanneer er een doelpunt dreigt te komen (een beslissing wordt gemaakt), komt er een wending in het spel. Het is een strijd van 11 tegen 11 wat veel drukte geeft, de spelers houden zich niet aan de regels en de scheidsrechter kan geen orde houden, er is geen overzicht meer. Het wordt een echt slagveld. De commentator schreeuwt boven de drukte uit veel negatieve kritiek, en ondertussen zijn er veel ongevraagde en goedbedoelde adviezen en stimulansen van veel verschillende supporters: de bezorgde ouders, vriendinnen, school, werkgevers, collega’s, buren, rolmodellen, fit girls, ideaalbeelden, diëtisten die allemaal iets anders toeroepen.

Deze strijd kan erg lang duren en is zeer intensief, het zorgt voor veel spanning in het lichaam en vergt veel van de concentratie. Een verschil met een echte voetbalwedstrijd is dat deze strijd geen pauze heeft, en hij niet na 90 minuten is afgelopen maar de hele dag door duurt.

‘yel yel yel FC Changes verslaat die eetstoornis wel’

– Partij 1: jezelf Partij
– 2: de eetstoornis
– Bal: beslissing of keuze
– Doelpunt: het maken van een beslissing/uitvoeren van een beslissing
– Scheidsrechter: gezonde volwassene
– Commentator: veeleisende ouder/bestraffende ouder
– Supporters: iedereen uit je omgeving