Renée, 29 jaar

Toen besloot ik om een voorraadlade bij te houden, waar alleen ik vanaf wist om zo ruzies en spanningen thuis te voorkomen. Een enorme fout. In twee jaar tijd kwam ik 37 kilo aan, ook al zagen mensen mij niet eten. Ik schaamde me rot en ging me verstoppen. Op school en op het werk at ik vaak gezond eten, maar wel kleine porties. Mensen snapten niet dat ik aankwam en niet afviel. Maar thuis, alleen op mijn kamer, at ik mij misselijk totdat mijn maag op slot schoot en ik het overige overgaf. Mijn grootste geheim voor de buitenwereld, want als ik een keer iets ongezonds at werd ik altijd nagekeken en nageroepen dat ik dat maar beter niet kon doen vanwege mijn omvang.

In mijn laatste jaar van mijn studie doktersassistente kregen wij les in psychiatrie. Toen het onderwerp Binge Eating Disorder/eetbuistoornis voorbijkwam herkende ik mijzelf meteen. Ik voelde me voor het eerst sinds twee jaar weer hoopvol. Ik kon geholpen worden. Een jaar ging voorbij met intakes bij verschillende instanties. Niemand kon me verder helpen. Dagbehandeling zou mij niet helpen, dit wist ik zelf ook al, dus een kliniek was de enige optie. Door de corona waren veel klinieken gesloten en aangezien ik in mijn afstudeerjaar zat van mijn opleiding kon ik niet zomaar vertrekken. Tot ik bij Changes GGz kwam, zij hadden een kliniek in Halsteren die snel zou openen. Binnen 2 maanden zat ik in de kliniek, een maand na opening.

Ik had me er al op voorbereid dat het een heftige periode zou gaan worden, ik wil nooit iemand lastigvallen met mijn gevoelens aangezien ze al genoeg aan hun hoofd hebben in deze tijden, daardoor hield ik alles voor mijzelf. Maar die voorbereiding was niets vergeleken met wat ik beleefd heb. Het was de beste beslissing die ik tot nu toe in mijn leven gemaakt heb. Het werd mijn tweede thuis, mijn veilige haven. Ik dacht dat ik mijzelf goed kende, maar ik werd compleet binnenstebuiten gekeerd. Alles wat ik dacht te weten over mezelf begon ik in twijfel te trekken. Was ik dit wel echt of is dit mijn eetstoornis? Het tweede leek het geval, ik was mijn eetstoornis geworden en heb mijzelf weggestopt. Ik heb veel verdriet gehad, maar ook veel geluk om mezelf te herontdekken en dit ervaar ik beide nu nog steeds elke dag. Zo nu en dan heb ik nog steeds contact met de mooie mensen die ik heb mogen leren kennen en ik denk nog vaak terug aan mijn twee maanden daar. Ik ben Changes GGz en alle medewerkers mijn leven dankbaar dat ze mij geholpen hebben om mijn weg naar mijzelf terug te vinden, ook al vond mijn eetstoornis ze niet prettig, want ze gaan hard tegen de eetstoornis in.

Mijn eetstoornis heeft geen controle meer over mijn eetgedrag. Ik heb nog een weg te gaan, maar ze hebben me zo goed op weg geholpen. Ik ben nu de schrijver van mijn eigen verhaal.