Sharon, 25 jaar

Een nieuw hoofdstuk schrijven

’s Avonds begon ik, tot diep in de nacht, sliep tot laat, ging naar de supermarkt, en dat herhaalde zich elke dag weer. Tot op een dag ik mezelf realiseerde, dat dit het juiste pad ook niet was, en als ik zo door zou gaan.. er helemaal niks meer van mij terecht zou komen… ik appte mijn moeder, en zei.. mam?! De alcohol is mijn vriend niet meer, het is nu mijn allergrootste vijand! Achter mijn rug om, heeft mijn moeder Changes ingeschakeld samen met 2 make it at life. Toen ze mij zeiden, dat ze mij een behandeling konden bieden,.. en als ik er niet op in zou gaan, mijn moeder meer afstand van mij ging nemen… wist ik, ik moet dit doen. Dit is mijn kans, ik wil dit leven niet meer, ik wil weer terug naar de oude Sharon. Voor ik het wist, zat ik in het vliegtuig naar de partnerkliniek van Changes in Italie. Eerst 2 dagen in de Detox, en daarna naar de kliniek. Heel spannend vond ik het niet, ik liet het allemaal op mij afkomen. Ik moet eerlijk bekennen, de eerste 2 weken, waren zwaar voor mij.

Niet zozeer, om de alcohol. Maar ik kwam mezelf daar tegen, je werkt daar zo hard aan jezelf, je word met je neus op de feiten gedrukt, en dat kan soms pijn doen. Ook gaan ze met je aan de slag van, waar komt het nu eigenlijk vandaan, en waarom is het zo gelopen.. Ik ben daar nu achter, en dat is heel fijn om te weten, om een terugval te voorkomen. Ik ben erg trots op mezelf, dat ik deze stap gemaakt heb, en geen seconde spijt van gehad. Ik ben weer vrolijk, spontaan, en zie een mooie toekomst tegemoet. Dat vorige vreselijke leven is voorbij, dat boek heb ik gesloten, ik ga met volle moed er tegenaan, een nieuw hoofdstuk schrijven.. Ennuh … zeg nou zelf? Is het leven met alcohol nou echt zo leuk? Alles door een normale bril zien, is toch eigenlijk veel leuker?? Ik bedank Changes GGZ, 2 make it life, en mijn lieve gezin, in het bijzonder mijn moeder, voor alle lieve steun! Ik moet het alleen doen, maar ik waardeer enorm de steun!

Bedankt! X Sharon